Biodiversiteit: waarom biodiversiteit "betaalt"

WDe meest soorten -rijke landelijke ecosystemen op aarde zijn ouder. Maar de biodiversiteit in de bosecosystemen wereldwijd is al enige tijd afgenomen. Dit toenemende verlies wordt al tientallen jaren besproken. Omdat de resulterende negatieve ecologische gevolgen en sociale gevolgen steeds duidelijker worden - zowel voor de levende wezens die in en van het bos leven, als voor alle regio's en economieën overal.

Tegelijkertijd blijft het gebied van monoculturele plantages, zoals voor de productie van hout en energie, toenemen. Vooral om economische redenen. Wat de ecologische voor- en nadelen van monocultuur betreft en waarom we biodiversiteit nodig hebben, hebben we al in de blogpost "Biodiversiteit! Omdat monoculturen het niet brengen"behandeld.

Maar er zijn ook economische vragen. Hoe bijvoorbeeld monoculturele bossen hebben de ecologische effecten in vergelijking met gemengde bossen in het geval van een factuur? Is de industriële, monoculturele herbebossing nog steeds de moeite waard?

"Biodiversiteit", wat is dat precies?

Allereerst is het belangrijk om de term "biodiversiteit" te verduidelijken. Want wat betekent "biodiverse"? "Biodiversiteit" is een synoniem voor de verscheidenheid aan leven op onze planeet. Voor soorten, individuen, gewassen - of voor hele ecosystemen en hun complexe interacties. De term "biologische diversiteit" werd voor het eerst gebruikt door de US National Research Council in 1986 en later afgekort met "biodiversiteit". "BIOS" komt uit het Grieks en betekent "leven", "diversitas" is Latijn en betekent "diversiteit". Vaak, als een andere naam, het meer beschrijvende maar nauwere concept van "biodiversiteit".

Ontwikkeling van de "moderne", monoculturele bosbouw

De meeste soorten zijn te vinden in bossen die zijn samengevoegd met alle landecosystemen op aarde. Vooral oude, ongebruikte bossen zijn rijk aan soorten. Deze diversiteit is tegenwoordig nauwelijks te vinden. Vanwege het intensieve beheer is de inventaris van homogeen en armer.

Echt oude bossen zijn grotendeels verdwenen. Wereldwijd gezien zijn ongeveer 36 procent van de bossen primaire bossen, d.w.z. oerbossen die doorgaan zonder een zichtbare invloed van mensen. Ongeveer 13 miljoen hectare bos - vaak primair bos - gaan elk jaar verloren. In Duitsland zijn er helemaal geen oerbossen meer. Al in ongeveer 4.500 voor Christus begonnen mensen in Europa te worden gestraald en omgezet in boerderijbossen. Bossen werden gecreëerd wiens gebruik intens was, maar alleen op kleine plots. De kleinschalige structuurverandering bleef een groot aantal organismen bieden.

In de middeleeuwen, bijvoorbeeld, na rampen of ontbossing, begon het pure monocultuur te creëren zodat mensen sneller terugkomen naar het bos. Ongeveer 100 jaar geleden waren de traditionele gebruiksvormen grotendeels volledig verlaten. Sindsdien zijn de bossen meestal geplant met bomen uit een vriendelijke en uniforme leeftijd.

Om grotere en snellere winst te maken met bos en landbouw, werden bomen van slechts één soort vaak geplant in dit land, vooral in de jaren 1950 en 1960. In versterkte werden monoculturen met ongeveer sparren of dennen versterkt. Dus werden bossen gemaakt met snelgroeiende bomen die in korte tijd duurzame grondstoffen produceren. Zelfs vandaag worden ze op deze manier gekweekt, bijvoorbeeld om de houtvereiste voor de industrieën te winnen.

Monoculturen: ook economisch een hoge prijs?

Dat deze winstrekening een grote fout is Benadrukt een team van wetenschappers rond Prof. Pretzsch van de voorzitter voor bosgroei aan de technische Universiteit van München. Als de monocultuur verder gaat, is het resulterende langdurige verlies op lange termijn van boomsoorten van ongeveer 99 procent jaarlijkse schade van $ 166 tot $ 490 miljard. Verliezen die meer dan twee keer zo hoog wegen als de wereldwijde kosten om de biodiversiteit meer dan twee keer zo hoog te handhaven als kosten. Kosten voor bijvoorbeeld bescherming en recreatieve functies van de bossen. Evenals voor verminderde houtproductie, die opnieuw kan toenemen bij het omzetten van bosmonoculturen.

Het doel was om de monetaire beoordeling te geven van het "natuurlijke kapitaal", dat wil zeggen de voorraad fysieke en biologische hulpbronnen en het vermogen van ecosystemen, goederen en diensten als een quasi "dividend" studie, waarin herhaaldelijk werd aangetoond dat de kosten van het verlies van biodiversiteit door het niet beschermen van beschermende maatregelen meestal veel hoger zijn dan de kosten van effectieve natuurbehoud. De enorme kosten komen voort uit de vaak kruipende verslechtering van deze ecosysteemdiensten van de bossen.

In 2014 heeft de Universiteit van Zürich aangetoond dat gezonde plantengemeenschappen - gebaseerd op het model van het mengen van teelt en gemengde cultuur - zelfs zorgden voor hogere opbrengsten dan monoculturen. In de Samenvatting Er staat: “Ondanks hun nadelen zijn monoculturen nog steeds de bij uitstek de landbouweconomie en zijn ze de enige manier om hogere opbrengsten te bereiken in het fokken van planten. Ten onrechte, als Bernhard Schmid, ecologieprofessor aan de Universiteit van Zürich. ” Prof. Schmid ziet "het onontwikkelde potentieel van biodiversiteit [zelfs] de mogelijkheid voor de toekomstige voeding van de mensheid".

Het aantal boomsoorten is daarom in directe correlatie voor de productiviteit van de bossen. Volgens de studies maakt een biodiversiteit de bossen winstgevender en resistenter. Commerciële houtproductie kan ook profiteren van de rijkdom aan soorten in het bos.

Biodivious eisen aan de opmars - ook in Ecuador!

In de tussentijd is er ook een heroverweging in veel landen als het gaat om de richtlijnen van het bosbouw - weg van monoculturen en naar soorten -rijke bossen. Volgens de "aanpassingsstrategie aan klimaatverandering" en de "Forest Strategy 2020", is het doel van het vergroten van de diversiteit van de Duitse bossen in Duitsland. Het is de afgelopen tijd ook weer toegenomen, zodat het bosgebied sinds de jaren zeventig een miljoen hectare is geweest is toegenomen tot elf miljoen hectare. Ongeveer 32 procent is nu bebost.

Er zijn wereldwijd 4 miljard hectare bos. Precies 10 van hen zijn sinds 1 juli 2021 door Guya herbevestigd. Sindsdien hebben we onze eerste "eigen herbebossing”In Ecuador. Hiervoor hebben we samengewerkt met de niet -profit Ecuadorian Foundation Yakum. Laat de biodiversiteit in de bossen weer opstaan, is ook een van onze belangrijkste doelen. Met de teelt van 100 soorten fruit, noten, palm, palm, medicinale en gewassen, moet de grond gezond en herstellen van het afgebroken ecosysteem. Wij, Yakum en de inheemse gemeenschap die er leven, zijn van de mening dat het planten van dit "voedselbos" van groot voordeel is voor zowel de gemeenschap als het bos en de lokale dieren in het wild.

CONCLUSIE

Monoculturen overheersen in bosbouw. Rassen worden gebruikt die zijn geoptimaliseerd voor hoge kortetermijnopbrengsten. Het wordt steeds duidelijker dat de kosten veroorzaakt door verslechterde ecosysteemdiensten vaak veel hoger zijn dan winst.

Onderzoekers wereldwijd onderzoeken het verband tussen biodiversiteit en productiviteit van bossen en hun economische voordelen. Hoe meer boomsoorten bestaan ​​in een bos, hoe meer biomassa wordt geproduceerd. Dit is steeds belangrijker.

Het is niet nieuw dat monoculturen in het bos niet precies optimaal zijn vanuit een ecologisch oogpunt. Gemengde bossen zijn daarom ook economisch het beter en winstgevender alternatief. Natuurlijk, de vereisten zijn hoog, het korte -termijninkomen is vrij laag. Het duurzame inkomen is echter des te hoger. En ook veel de moeite waard, vinden we.

De mogelijkheden zijn er. Ze hoeven alleen maar consistent te worden gebruikt. Dit kan in korte tijd veel verbeteringen veroorzaken, vooral als het gaat om de verscheidenheid van de natuur. Hoe hoger de biodiversiteit, hoe stabieler en productiever het ecosysteem. Dat lijkt merkbaar in de portemonnee. En steeds vaker in de focus van het publiek.